Zamanı Geldi

Benden daha mı çok sever seni,

Daha mı sıkı sarar,

Daha mı güzel bakar gözlerine?

O yüzden mi, ne şanslı kadındır ki o

Ben seni rüyalarımda bile göremezken,

Fotoğraflarla yetinirken,

O bakabiliyor gözlerine?

O yüzden mi, ne şanslı kadındır ki o

Ben senin ellerinin sıcaklığını bile unutmaya yüz tutmuşken,

O dudaklarına sahip...

Daha da acı olan,

Ruhuna ve kalbine de sahip...

Sen gittin ve yağmur başladı...

Bir zaman sonra o yağmur o kadar benleydi ki

Yağmayı sürdürdüğünü bile unutmuşum.

Şimdilerde sağanak,

Şimdilerde sel,

Şimdilerde fırtına...

Ve ben en çok onu seviyorum,

En çok içimde fırtınalar koparışını özlemişim...

En çok yüreğimde çağladığın günleri,

Hayalimdeki sevişmelerimizi,

En çok öpüşlerini özlemişim...

Titreten bakışlarını,

En çok bu kalp atışlarını özlemişim...

Sen gittin ve yağmur başladı...

Hiç dinmedi o günden beri,

Dinmesin de...

Bana yağmurlar gerek,

Sessiz güneşli günler değil.

Bana hırçın sevişler gerek,

Dokunmaya kıyamayanlar değil.

Bana senin yoksunluğun gerek,

Ki varlığına erdiğimde

Fırtınalarda kaybol benimle...

Savrularak seviş

Gök gürlemeleri içinde...

Sadece şimşekler aydınlatsın bizi,

Kaybet beni karanlıkta,

Öyle kaybet ki

Korkudan titrerken geri bulduğunda,

Güneşten gözlerimiz kamaşsın...

Ve gökkuşağı...

Tüm o sağanaklara değer.

Sen gittin ve yağmur başladı...

Şimdi artık dön ki, şanslı kadın ben olayım

Zamanı çoktan geldi...