24 Mart 2014 Pazartesi

Gittim

Bugün bir erkeği terk ettim
Hiç benim olmamış bir erkeği...
Benim olamadı diye terk ettim ya zaten,
Benim olamayacak bir erkek diye...
Ah, ne yazık!
Farkında bile olmadı bu terk edişin de
Görüşürüz deyiverdi...
Görüşemeyiz sevgilim,
Görüşemeyiz yaşanmamış aşk,
Görüşemeyiz temiz yanım, saflığım.
Gülüşünün çocukluğundan görüşemeyiz...
Gözlerindeki hayalci velet var ya
İşte onun yüzünden görüşemeyiz...
Yüreğimde bir çocuğu sevmek gibi sakladığım hisler var ya
Ah, yazık işte!
Onlardan kaçarken görüşemeyiz,
Gittiğimden habersiz sevgilim...
Hiç saçlarıma değmemiş yağmur damlası,
Göz pınarlarımdan akmamış yaş,
Ciğerlerimde kalan soluk
Hoşça kal çocuk...

14 Mart 2014 Cuma

Aşk Kapıyı Çaldı: Evde Yoktum!

İlk kez fikirlerimin hiç uymadığı, yaşam tarzımın ve hayata bakışımın bu denli farklı olduğu bir erkeğe tutuldum. O konuştukça büyüleniyorum, o susmasın diye sorular soruyorum, susmasın diye öğreniyorum, okuyorum, geçmişte ilgim olan ama alakam olmayan konulara yönleniyorum. Bunların hepsi ona yakın olmak için mi?
Bu dediğim lise çağlarında olsa kesinlikle evet olurdu cevabım. Ama otuzunda bir koca kadına yakıştıramıyorum sırf bir erkeğe yakın olmak için onun inancına, fikrine, hayatına ilgi duymayı, onun değerlerine ilgi duymayı... Bir noktada ilk bakışta onun gibi olduğu düşünülen boş kalabalığa göre fazla bilgiliydi, içi boş fikirler değil gibiydi, hayranlığım bunaydı. Sordukça gözlemledim ki derinlerde bir yerde bir kabullenmişlik var, o sorgulayan, akılcı yanının özünde yine kabullenmişliğe bağlanıyor her şey. Bunu gözlemlemem hayranlığımı azaltmaya yetmedi, çünkü bunu inkar etmiyor, en temelde olduğu gibi kabullendiğini kendi de söylüyor. Yine de onun düşüncelerine, inancına, bunu aktarışına, sorgulama, düşünme tarzına standartlarımın üstünde duyduğum saygı devam etti.
Ona aşık olabilirdim, uzun yıllardır unuttuğum bir duyguyu yeniden yaşayabilirdim, eğer ki küçücük bir ortak yaşam alanımız olsaydı... Muhtemelen o bana aşık olmazdı, onun yapısında bir adam bir kadına aşık olmaz çünkü, ama olsun, ben olsaydım o da bana yeterdi. Madem ki yollarımız kesişti, madem ki günümün yarısı onun fikirlerine yetişme çabasıyla, onun hayata bakışını yakalama çabasıyla geçiyor, aramızdaki tüm engelleri neden kaldırmıyorsun? Ya da beni neden bu yola soktun, bu çıkmaza? 30'da, yıllar sonra aşk tekrar kapımı çaldı ama ben evde yoktum...
10 yıl önce olsa bu bir çıkmaz olmazdı, ama 30'una geldinse artık hayatta atacağın adımlara dikkat etmelisin, belirsizliğe adım atma lüksün yok, ya da aslında lüksün var da, benim gibi bir korkaksan buna cesaretin yok... Ne olur beni aşkla sınama, beni yüreğimin çarpmasıyla, ellerimin terlemesi, gözlerimin dolmasıyla sınama, artık 15-20 yaşlarında değilim, aşk zor bana...