Zamanlama

Öyle bir yaştayım ki, bazı şeyler için geç kalmış, bazıları içinse erken...

Evlenmek mesela, daha çok erken... Evet işim var, para kazanıyorum, ilişkim de var belki, belki de uzun bir ilişki, ama yetmez ki bunlar evliliğe. Şimdi sadece ilişki içinde bulunduğum, sevdiğim adama karşı sorumluyum, ama ya evlilikte? Kendi aileme karşı sorumluyum, onun ailesine karşı sorumluyum, üstüne bir de toleranslı olmak gerek hepsine karşı. Ailenle zaten yıllardır idare ediyorsun karşılıklı, sorun yok; sevdiğin adamı her zaman tolere edebilirsin o da seni, sorun yok; ama ailesini ya da o senin aileni...

Evlenmenin ailelerin de evlenmesi olduğu fikrine asla katılmıyorum, evlenmek iki kişinin bir ömrü birlikte geçirebileceğine inanmasıdır sadece. Ama yine de hazır olmak gerek, sırf sevdiğin adam için belki onun pek de hoşlanmadığın kız kardeşine ve kaprislerine katlanmak durumunda kalabilirsin mesela. Çok da hoşlanmadığın annesi belki sürekli sana akıl verebilir ve bu durumu kırıcı olmadan savuşturmayı öğrenmelisindir belki... Bunlara daha küçüğüm, hayatımı geçireceğim kişiye karar versem de, sırf bu sorumluluğa hazır olmadığı için daha küçüğüm...

Diğer taraftansa geç kaldım çekip gitmeye, başımı alıp yeni bir ülkede yeni bir başlangıç yapmaya geç kaldım. Yeni heyecanlar için geç, kız kıza bir tatile gidip, burda yaşanan burda kalır diyecek kadar özgür olmak için geç kaldım. Zamanında bunları yapamazdım o da ayrı ama, yapmak istediğimde de geç kaldım işte. Yurt dışına giden arkadaşlarım var, bu yaşlarda gidince genelde adaptasyon daha uzun, en güzeli üniversite yıllarında gitmek, mezun olunca zor, mezuniyetin üstünden zaman geçtiyse daha da zor. Böyle köklü değişiklikler içinse yaşlıyım işte.

Aklıma bunları düşününce ergenliğimin başlangıç zamanları geliyor. Alkol almak için küçüksün, arkadaşlarınla rahatça gezip tozmak için küçüksün, karar almak için küçüksün, sözünü ailene dinletebilmek için küçüksün, benim de fikirlerim var demek için yine küçüksün... Ama odan dağınıksa "eşşek" kadar oldun, sorumluluk alman gerekirse eşşek kadar, bir işi kendin halletmen gerekir ama sen buna çekiniyorsan, yapamamaktan korkuyorsan yine eşşek kadar oldun...

Hep böyle işte demek ki, yaş kaç olursa olsun, ya fazla büyüksün ya fazla küçük, daha doğrusu bu benim gibi zamanında doğru şeyleri yapmayan, fırsatları kaçıranlar için, cesur davranamayanlar için geçerli. Ama öyle sanıyorum ki çoğunluk, en azından bizim toplumumuzda, benim gibi, ya geç kalmışız ya daha erken, çoğu adım için doğru zamanı yakalayamıyoruz.